Aleksander Woliński
Harcmistrz Aleksander Woliński – urodzony w 1912 roku, wychowany przed wojną w duchu skautingu podjął w 1946 r. ciężki trud wychowawczy z młodzieżą zakładu poprawczego. Z harcerstwem zetknął się jako młodykilkunastoletni chłopak w Wągrowcu. Tam 13 listopada 1926 r. wstąpił do drużyny harcerskiej przy Seminarium Nauczycielskim. Przez kolejne 11 lat należał do słynnej bydgoskiej „Siódemki”. Poznawał w harcerstwie kolejne szczeble wtajemniczenia, zdobywał coraz wyższe stopnie i sprawności. Harcerstwo stało się jego życiową pasją. Otrzymał przed wojną za swoją działalność Srebrny Krzyż za Zasługi ZHP. W kwietniu 1939 r. podjął pracę w nowo tworzonym Zakładzie Poprawczym w Kcyni, gdzie założył drużynę harcerską. W czasie okupacji należał do Szarych Szeregów, został wywieziony na roboty do Niemiec. Po zakończeniu wojny, w Bydgoszczy wraz z kolegami reaktywował 7 Drużynę Harcerską i był jej drużynowym do grudnia 1945 r. W 1946 r. za namową ówczesnego dyrektora zakładu poprawczegoMieczysława Jędrzejewskiego, wrócił do Kcyni i w marcu przystąpił do organizowania 16 Drużyny Harcerskiej im. Andrzeja Małkowskiego wśród młodzieży, która weszła w kolizję z prawem. A do drużyny przyjmował tych, którzy chcieli podporządkować się prawu i przyrzeczeniu harcerskiemu. Na początku byli oni przyjmowani na 3-miesięczny okres próbny. Wielu działaczy harcerskich oponowało wobec faktu utworzenia harcerstwa w zakładzie poprawczym. Aleksander Woliński był przekonany, że nikt nie rodzi się przestępcą. Po drugie – wzorował się na patronie drużyny i twórcy harcerstwa polskiego Andrzeju Małkowskim, który właśnie założył drużynę harcerską dla trudnej młodzieży.
Prawo noszenia harcerskich mundurków wychowankowie Zakładu Poprawczego w Kcyni cenili sobie wysoko. Czuli się w nich bardziej wolnymi. Przez drużynę przewinęło się kilkuset młodych ludzi. Wielu z nich weszło na normalną drogę życia. Harcmistrz Aleksander Woliński był organizatorem wielu wycieczek, biwaków i obozów harcerskich. Sam stwierdził, iż nie miał z obozów i biwaków poważnych ucieczek wychowanków. Z krzyżem harcerskim wręczonym w 1926 r. nie rozstawał się nigdy, nawet w najtrudniejszych chwilach okupacji. Harcerstwo było jego pasją i treścią życia. Pozostał wierny do końca harcerskim zasadom (także i po przejściu na emeryturę w 1972 r.).
Zmarł 25 września 1986 r. Twórca „Nieprzetartego Szlaku” spoczywa na kcyńskim cmentarzu parafialnym.